وقتِ مراقبه، معلم یوگا داشت می گفت:«خودتون رو توی یه هاله ی امن و محکم تصور کنین، که ازتون مراقبت میکنه.». و من داشتم به مردی فکر می کردم که در مسیر باشگاه تصادف کرده بود و دراز به دراز درست مثلِ ما وقتِ مراقبه با چشمان بسته و وضعیت آرام و رها خوابیده بود. داشتم فکر می کردم چرا هیچ هاله ای ازش مراقبت نکرد؟!


دقایقی پیش زمین لرزه خانه را به شدت تکان داد. لوستر خانه می رقصید و اهل خانه هراسان بودند. حتا همسایه ها هم به کوچه آمده بودند.حال و هوای گرم و غریبی ایجاد شده بود. پدر شادمان بود که نخستین آدم خانه است که لرزیدن را فهمید. و مادر مثل همیشه نگران بود. و من داشتم به مردن قبل از سی سالگی فکر می کردم.‌ به فیلم ملانکولیای فون تریر و همچنین آرزوی همیشگی مرگ دسته جمعی. با تمام این ها مرگ حتا با تکان دادن و رقص و شوخی به شدت هولناک است و همه ی این ها چون چهره به چهره اش نایستادی قابل تصور است. حالا که بیرون حادثه ایستاده‌ام با تمامِ قلبم آرزو می کنم زمین لرزه با شدت بیشتری جای دیگری اتفاق نیفتاده باشد. 


خواب ها در نقش شکنجه گران قهار عمل میکنند. احساست در خواب به چنان درجه ای می رسد که می خواهی خودت را از عشق، اشتیاق، غم، هجران،پشیمانی،درد و. به هلاکت برسانی. همچون یک فیلم سینمایی با موسیقی متن دردآلود چنان از نمادها و خاطره های شخصی ات  برای بازی با احساست بهره می گیرند که از شدت درد با‌صدای بلند در سکوت گریه سر میدهی. خواب ها برای نابودی ما به‌ سراغ ما می آیند. و معیار دقیقی است برای اندازه گیری خوشبختی آدم. حتا خواب خوب هم جانفرساست.‌ خوشبخت کسی است که خواب نمی بیند.  

 

پانوشت اول: خواب دیدم تنها مادربزرگم مرد. من بارها مرگ عزیزانم‌ را در خواب و‌بیداری زار زدم. 

پانوشت دوم: چند روز پیش به مادرم گفتم فقط آدم های خوشبخت باید بچه دار شوند و خوشبختی خود را همچون ارثی گرانبها برای بازماندگان خویش بگذارند. من نمی توانم‌ بچه‌دار شوم. من خوشبخت نیستم. حالا اعتراف می کنم خواب های بدم نمی گذارند بچه‌دار شوم!

 


او نمی توانست آرزوهایی برخلاف طبیعت ماه، برخلاف مسیر و مقصد ماه به فکر خود راه دهد و اگر ماه آن لحظه می خواست از او دور شود او همانطور که تا آن موقع از نزدیکی ماه خوشحال بود این بار از این جدایی خوشحال می شد. پانوشت اول: این متن از کتاب کمدی کیهانی ایتالو کالوینو را «ر» برایم خواند. گفتم چه متن عجیبی. برای خود او هم عجیب بود. پانوشت دوم: به رسم هرسال آرزو می کنم این رنج همگانی که گلوی همه ی مردم جهان را گرفته از میان برود.
۲۰ دسامبر _هوا وحشتناک است، برف می بارد و من تنهایم. ._تو واقعاً خیلی خوشبختی که زیر یک آسمان گرم زندگی می کنی و مانند من در این هوای سرد نیستی.‌احساس میکنم تمام سردی زمستان روی سینه ام‌ است. ۴ژانویه _روزهای وحشتناکی را گذرانده ام، هرگز نمی دانستم که جسم انسان می تواند این همه درد و رنج را تحمل کند. آه زندگی گذشته من! حالا حاضرم برای آن دو برابر پرداخت کنم. ۸ژانویه _دیروز با کالسکه ام بیرون رفتم، هوا عالی و شانزه لیزه پر از جمعیت بود.آن روز مانند
وقتِ مراقبه، معلم یوگا داشت می گفت:«خودتون رو توی یه هاله ی امن و محکم تصور کنین، که ازتون مراقبت میکنه.». و من داشتم به مردی فکر می کردم که در مسیر باشگاه تصادف کرده بود و دراز به دراز درست مثلِ ما وقتِ مراقبه با چشمان بسته و وضعیت آرام و رها خوابیده بود. داشتم فکر می کردم چرا هیچ هاله ای ازش مراقبت نکرد؟!
دقایقی پیش زمین لرزه خانه را به شدت تکان داد. لوستر خانه می رقصید و اهل خانه هراسان بودند. حتا همسایه ها هم به کوچه آمده بودند.حال و هوای گرم و غریبی ایجاد شده بود. پدر شادمان بود که نخستین آدم خانه است که لرزیدن را فهمید. و مادر مثل همیشه نگران بود. و من داشتم به مردن قبل از سی سالگی فکر می کردم.‌ به فیلم ملانکولیای فون تریر و همچنین آرزوی همیشگی مرگ دسته جمعی. با تمام این ها مرگ حتا با تکان دادن و رقص و شوخی به شدت هولناک است و همه ی این ها چون چهره به

تبلیغات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

وب سایت رسمی دی جی مرتضی چیذری مرتضی چیذری سایت اینترنتی الِی فروشگاه پارسیان قفل الکترونیکی سامسونگ خدمات فنی و مهندسی قهرمانی نوین قالب(دانلودکده) بارانی ترازباران دانش الان بخر تحویل بگیر